Il Tempo del Postino

W ramach wydarzeń towarzyszących tegorocznym targom ART BASEL organizatorom udało się sprowadzić wyjątkowy projekt kuratorowany przez Hansa Ulricha Obrista i Philippe Parreno Il Tempo del Postino (Postman time). Jest to po części wystawa, po części opera, po części spektakl, ale przede wszystkim zbiorowa prezentacja, która stawia pytanie „Co się stanie jeśli okaże się, że robienie wystawy nie jest sposobem na zajęcie przestrzeni, a czasu?".


Philippe Parreno, "Postman Time", ("Il Tempo del Postino" Manchester Theater Festival in 2007)

Premiera, i jak dotychczas jedyna prezentacja, miała miejsce w lipcu 2007 w ramach the Manchester International Festival, a udział wzięli: Doug Aitken, Matthew Barney & Jonathan Bepler, Tacita Dean, Trisha Donnelly, Olafur Eliasson, Liam Gillick, Dominique Gonzalez-Foerster, Douglas Gordon, Carsten Höller, Pierre Huyghe, Koo Jeong-A, Philippe Parreno, Anri Sala, Tino Sehgal and Rirkrit Tiravanija.

Tytuł Il Tempo del Postino zaczerpnięto z idei Parreno co do sposobu prezentacji, w której widzowie są proszeni aby nie nawigować wszawy samodzielnie, ale siedzieć wygodnie, podczas gdy praca jest im „dostarczana” bezpośrednio. Parreno i Obrist odnieśli się do swojego projektu jak do gry. Zasady były proste: 15 artystów miało zrobić nowa pracę, nie dłuższą niż 15 minut, w dowolnym medium poza video i filmem.


Anri Sala, wykonanie arii z Madame Butterfly Giacomo Puccini’ego

W Bazylei Il Tempo del Postino reżyserowane będzie przez Hansa Ulricha Obrista, Philippe’a Parreno, a także artystów: Anri Sala i Rirkrit Tiravanija. Dodatkowo obok dotychczas biorących udział w projekcie twórców, w Bazylei zobaczyć będzie można to co przygotują: Thomas Demand i Peter Fischli / David Weiss. Graphic design dla manchesterskiej odsłony przygotował Peter Saville, dla bazylejskiej Ludovic Balland, który w Polsce współpracuje z Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie.


Olafur Eliasson, Echo House

Dla przykładu: Olafur Eliasson stworzył Echo House. Na scenie teatru pojawiła się kurtyna z luster. Publiczność obserwowała samą siebie, a orkiestra naśladowała wydawane przez nią odgłosy – chrząkanie, kaszlenie, szmery, szumy. Po chwili ludzie się ośmielili i zaczęli klaskać, włączać muzykę z komórek itp.

Douglas Gordon i Anri Sala oboje skupili się na muzyce. W ramach działania Gordona brytyjska piosenkarka folkowa June Tabor wykonała numer Joy Division Love Will Tear Us Apart, a Sala zaproponował wykonanie arii z Madame Butterfly Giacomo Puccini’ego przez cztery kobiety przebrane w kostiumy japońskim geish, które wykonywały ją siedząc pośród widowni.

W Theater Basel odbędą się trzy prezentacje, od 10 do 12 czerwca, codziennie o 20.30. Biety od 68$ do 171$.

Więcej można przeczytać w Frieze Art, a także tekst Nancy Spector, kuratorki w Contemporary Art, Solomon R. Guggenheim Museum