
Joanna Rajkowska
Staszek Ruksza, współkurator wystawy Sorrow Conquers Happiness pisał:
Joanna Rajkowska jest jedną z najbardziej rozpoznawalnych i ważnych polskich artystek ostatniej dekady. W swoich pracach wielokrotnie podejmuje, niejednokrotnie prekursorsko w Polsce, zagadnienia przestrzeni publicznej czy estetyki relacyjnej (np. 22 zlecenia, Pozdrowienia z Alej Jerozolimskich, Dotleniacz, Linie lotnicze). Porusza tematy mniejszości, przemocy, traumy, historii czy pamięci (np. Azyl dla uchodźców w Uhyst, Camping Jenin, Minaret, Maja Gordon jedzie do Chorzowa). Nie odżegnuje się od politycznego zaangażowania, aktywizmu, czego przykładem mogą być jej ostatnie działania w związku z izraelską okupacją Strefy Gazy (teksty, spotkania) oraz współpraca ze środowiskiem Krytyki Politycznej.

Joanna Rajkowska, Spacer
Prezentowany w mysłowickim kinie film Spacer oparty jest o akcję przeprowadzoną przez artystkę w 2007 roku z udziałem środowiska KP. Rajkowska zabrała ze sobą 10 osób na spacer po Warszawie. Uczestnicy mieli kaptury na głowie, uniemożliwiające widzenie i orientację w przestrzeni oraz słuchawki na uszach transmitujące nieco zmodyfikowane dźwięki z otoczenia. Trzymali się za ręce, tworząc szereg, rozbijany napotkanymi przeszkodami. Joanna Rajkowska mówiła o swojej projekcie: Najistotniejszy w tej akcji był stan bezbronności. Moment, w którym ludzie nie wiedzą jak się zachować i co robić, kiedy każdy musi wymyślać jakieś gesty lub instynktownie zareagować na sytuację, dla której nie ma kodów, która nie jest związana z żadnymi rytuałami czy skryptami. Potrzeba odwagi, żeby na taką sytuację się zdecydować, odsłonić się. Wtedy ludzie zaczynają w pewnym sensie budować od nowa relacje, dotykać się w odsłonięte miejsca. Zdarzają się niezręczności, niektórzy się boją. I wtedy, wydaje mi się, że są naprawdę ludźmi. Ścieżka dźwiękowa filmu powstała we współpracy z Marcinem „Emiterem” Dymiterem.

Joanna Rajkowska, Spacer
Spacer Rajkowskiej koresponduje z filmami Johanny Billing, przede wszystkim z This is How we Walk on the Moon, który będzie można obejrzeć w Mysłowicach. Obie prace stawiają zaproszonych przez artystki ludzi, w sytuacji której nie mieli okazji się wcześniej znaleźć. W Rajkowskiej jest to tytułowy spacer wymagający zaufania i odwagi. Stworzyła sytuację, w której zwykły spacer po mieście, które wszyscy znają na pamięć, zmienił się w walkę z własnymi instynktami.

Joanna Rajkowska, Spacer
Billing natomiast zaprosiła grupę znajomych muzyków na całodzienną wycieczkę jachtem. Widzimy przygotowania na lądzie, moment podróży, aż do osiągnięcia celu – Firth of Forth Rail Bridge, most łączący Edynburg z Hrabstwem Fife. W pewnym sensie stawiają oni pierwsze kroki na tym całkowicie nieznanym dla nich terytorium jakim jest żeglowanie. Tytuł filmu nawiązuje do piosenki amerykańskiego eksperymentalnego muzyka Arthura Russella z lat 80. Johanna wykonuje wspólnie z swoimi współpracownikami interpretację tego utworu.

Joanna Rajkowska, Spacer
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz