ART AKTUALIA: Truth w Toruniu i Puławach

Chciałam zaprezentować najnowsze realizacje wrocławskiego street artera działającego pod pseudonimem Truth.

Pierwsza praca Torunia została zamontowana/zabetonowana 12 września w związku z projektem Entopia, przy współpracy z galerią Wozownia.

Praca Trutha, Toruń, fot.Edyta Jezierska

Montaż nowe pracy Trutha, Toruń, fot.Edyta Jezierska

Druga, nielegalna realizcaja znajduje się w Puławach na największym targowisku - Manhattanie. Ciekawym dla mnie, może dość dalekim (nie wiem?), kontekstem dla tej pracy jest historia Sympozjum Artystów Plastyków i Naukowców (Zakłady Azotowe w Puławach, sierpnień 1966) i jego nawiązań do doświadczeń wynikających ze Spotkań Artystów i Naukowców w Osiekach oraz Biennale Form Przestrzennych w Elblągu.

Praca Trutha z Puław, fot.Edyta Jezierska

Praca Trutha z Puław, fot.Edyta Jezierska

Alicja Jodko pisała O ile większość z rozmaitych realizacji streeterów zdaje się pomnażać palimpsestyczny wielogłos ulicy, o tyle prace/gadżety Truth'a zdają się dyskretnie sabotować i wyciszać nieokiełznany żywioł degradacji i nawarstwień. Ni stąd ni zowąd na płaszczyźnie ściany czy na liszaju muru pojawia się narośl czystej geometrii, minimalistyczna kompozycja prostych form. Jest coś relaksującego w tej bezinteresowności, coś kojącego i odświeżającego w tej prostocie porastającej zdegenerowaną ruinę.

Truth pracuje z materiałem, który wykorzystywany jest we współczesnej reklamie ulicznej m.in. pcv, xps, pleksi. Ważnym czynnikiem jest fakt, że nie są to nowe tworzywa. Artysta w swoich realizacjach posługuje się recyclingiem, wykorzystuje to co miasto wypluwa. Materiały, które znajduje (zniszczone, popsute, stare) przetwarza i z powrotem osadza w przestrzeni miejskiej. Jego twory można nazywać grzybami miejskimi - piękną chorobą jaka opanowywuje budynki, mosty, specyficznymi naroślami, które powstały z oryginalnej tkanki miejskiej i po mutacji trafiły do niej z powrotem.

A poniżej kilka starszych prac Trutha, w tym realizacja z wystawy organizowanej przez mnie i Martynę Sztabę w Instytucie Historii Sztuki UJ w 2006 roku.